Een mooi verhaal

Bij een recente tocht kwam ik op een (tegenwoordig) moeilijk bereikbare plek het bovenstaande opschrift tegen. Gewoon een aantal namen onder elkaar met een datum erbij. Bij nadere beschouwing zag ik er de naam J.Caris bijstaan en dacht gelijk: een simpel opschrift, maar daar zit gegarandeerd een verhaal aan. Jo Caris, een bekende Maastrichtse dialectschrijver, mag ik tot een goede kennis rekenen. Een aimabele man die altijd tijd heeft voor een goed gesprek of een mooi verhaal.
Bij de navraag of J.Caris ook de Jo Caris is die ik ken kreeg ik het volgende antwoord:

Hallo Jacques.
’t Kin neet misse. Dinkelik zien de letters mèt roed “kriet” gesjreve. Narinx hètde mèt z’ne väörnaom Jerôme. Binne ’t gezin hètde heer Beu, ’n verbastering vaan Breur. Heer waos d’n einsigste jóng tösse e stök of zes meidskes. Ziene pa waos kunssjèlder en is d’n oorlog gearresteerd en noets mie trökgekoume. Tristig daobijj is tot ze de verkierde Narinx höbbe opgepak. Ze móste ‘ne naomgenoot höbbe. Jerôme is e jaor of tien geleije gestorreve.
Rutten hètde mèt z’ne väörnaom Guus. Heer is gestorreve wie ‘r begin daartig waos.
Iech waos in 1943 zèstien, Guus zevetien en Jerôme twintig. Veer waore alle dreij Gidse bijj ’t evacuatie gebäöre vaan de berreg. De leiding destieds had Fernand Tripels.
Dao mote ouch nog roej pijle zien mèt daobijj de lètters NCV, Narinx, Caris, Vankan. Vankan hètde vaan väöre Jo en waos vaan miene leeftied. Waos, want dee is ouch al jaoregeleije gestorreve. Ouch heer waos berggids bij d’n evacuatiedeens. Jo wèrrekde es teikeneer bijj de Gemeinte. Jo ziene pa is ónderwijzer gewees op de jongessjaol vaan Sint-Pieter, Blokhoof vaan Sint-Pieter, had ’n belangrieke funktie bijj de Luchtbesjerming vaan de stad en is jaorelaank veurzitter gewees vaan De Greune. E soort Sosjeteit.
Nog mie? Es 'ch de antwoorde weit zal 'ch ze d'ch geve.
Jerôme, Jo en iech woende op de Ceulestraot, Guus op d’n Observanteweeg.

Ik hoop, voor de niet Maastrichtenaren onder de lezers, dat dit antwoord leesbaar is, wat dit is zo typisch Jo Caris dat het zonde zou zijn om het om te zetten in het Nederlands. Voor mij is dit antwoord het zoveelste bewijs hoe mooi de Sint Pietersberg is voor onze cultuur en geschiedenis.
Het opschrift bevind zich in het nog resterende gedeelte van het zuidelijk gangenstelsel wat gelegen was tussen de stelsels Zonneberg en Caestert.
Het zuidelijk gangenstelsel is praktisch helemaal afgegraven door de ENCI, en een deel is ingestort door de druk van de stortberg Observant.
De verbinding met Caestert is afgesloten door de “grensmuren”