Drama

Drama

In december 1958 komt er een einde aan een bloeiende champignonteelt
In de gemeente Zichen-Zussen-Bolder.
Om precies te zijn: op dinsdagochtend 23 december.
In het Belgische dorp Zichen-Zussen-Bolder stortte de mergelberg Roosburg in. Bij deze ramp vielen 18 doden. 11 lichamen werden nooit geborgen.
De slachtoffers werden bedolven onder een verwoestende massa van 700.000 kubieke meter mergelblokken en mergelzand. Er waren eerder al instortingen, maar die gebeurden altijd in verticale richting. Nu was er een soort domino-effect van horizontaal vallende wanden en pijlers.
Dat er 18 doden zijn gevallen mag een wonder heten: op de fatale ochtend waren, zo vlak voor de kerst, wel een kleine honderd mensen in de groeve aanwezig.
Voor heel wat van die mensen was champignons plukken een bijverdienste. Vaak waren dat bouwvakkers en boeren omdat die in de winter meer vrije tijd hadden, maar ook tieners.
Meisjes die spaarden voor een nieuwe jurk of jongens voor een fiets, bijvoorbeeld.
Dat het instortingsgevaar zover kon komen, lag in eerste instantie aan de eeuwenlange mergelwinning in de ondergrond van Zichen-Zussen-Bolder, waar reeds in de dertiende eeuw blokken werden uitgehouwen als bouwmateriaal. De ongecontroleerde exploitatie leidde tot een ondermijnd gebied van bijna 130 hectaren.
De reddingswerken kwamen onmiddellijk op gang.
Mijningenieurs, politie en Rijkswacht, het Rode Kruis en het leger, brandweerlui, mijnwerkers van Waterschei, verplegers, arbeiders met reusachtige putboren: in de barre koude en sneeuw werd met man en macht gewerkt om de slachtoffers te bevrijden.
Gouverneur Louis Roppe volgde de werken op de eerste rij.
Koning Boudewijn en de toenmalige prins Albert daalden nog de dag zelf in de grotten af.
Exact op de plek waar zij 's middags stonden, was er 's avonds een nieuwe instorting.
Slechts zeven slachtoffers werden teruggevonden.
Op 6 maart 1959, tien weken na de ramp, werden de reddingswerken stopgezet. Elf lijken liggen nog altijd onder het puin. Met de technische middelen van vandaag moet het mogelijk zijn om ze op te graven, maar enkele families hebben expliciet gezegd dat ze dat niet willen.
Zij beschouwen de Roosburg als een natuurlijke rustplaats. Zij weten waar hun verongelukte familieleden zich bevinden. Dat is een andere situatie dan wanneer iemand spoorloos verdwijnt.
Over het gebeuren zijn een aantal publicaties verschenen en er is een DVD samengesteld met beeldmateriaal van de reddingsoperatie.

Bron: berglopers weblog 22 november 2008
Foto’s: Patrick Dinjens en Boy Kluyt

Inmiddels heb ik een aantal artikelen van dit blog verzameld en in een PDF document geplaatst zodat het ook te lezen is op een e-reader of
i-pad.

Deel 1 is hier te downloaden.