Uit de oude doos 4: “Strijd om krijt” (1)

Uit de oude doos 4: “Strijd om krijt” (1)

Een tijdje geleden kwam ik via mijn bergmaat Rob in het bezit van een heel aardig (oud) boekje.
Het is een uitgave van het “Instituut voor individuele ontwikkeling” (IVIO), een stichting die zich vanaf de dertiger jaren (1936 om precies te zijn)van de vorige eeuw bezig houd met “opvoeden” van het individu in de ruimste zin van het woord.

Het is een artikel over verdwijnende delen van de Sint Pietersberg ten behoeve van de (cement) industrie.
Het is natuurlijk geschreven in de tijdgeest van toen, we schrijven 1948, en de publicaties over de Sint Pietersberg waren nog niet zo talrijk als heden.

Het leek me wel aardig om dit artikel nog eens onder de aandacht te brengen, en beginnen met de inleiding (het artikel is immers in de vorm van een boekje uitgegeven).

In plaats van de tekeningen in het boekje plaats ik, zoals te doen gebruikelijk in dit blog, bovenaan een foto van een gelijk onderwerp.
Daar gaan we dan:

Verdwijnt de SINT PIETERSBERG?

Ter dood veroordeeld. Het vonnis is gevallen.
Protesten van verschillende zijden hebben niet mogen baten.
Zeker een oorlogsmisdadiger, die heel wat op zijn geweten heeft?

Maar nee. Geen oorlogsmisdadiger.
Integendeel, een volkomen onschuldige, die reeds op hoge leeftijd is gekomen bovendien al jarenlang door een ernstige ziekte word ondermijnd.

Het vonnis mag dus wel uniek heten en nog vreemder word het als we horen dat het werd uitgesproken tegen een . . . berg!
Ja, tegen een van de weinige “bergen” die ons vlakke landje rijk is:
De Sint Pietersberg. Wat is het geval?

Enkele weken geleden werd aan de Eerste Nederlandse Cement Industrie, welbekend onder de naam ENCI, toestemming verleent tot het afgraven van dat wondere brokje natuurschoon even ten zuiden van Maastricht. Protesten van natuurbeschermers hebben weinig gebaat.

Een nieuwe fabriek word gebouwd en de tand van de techniek zal verder knagen aan dit toch al zo gehavende stukje grond.
Maar is werkelijk alles verloren? Moeten we zeggen dat cement boven landschapsschoon is gegaan, dat de deviezen het hebben gewonnen van de natuurbescherming?

Laten we om deze vraag op te lossen samen een tochtje maken naar het aantrekkelijke plekje daar pal aan onze Zuidgrens en beide partijen, de natuurliefhebbers en de afgravers aan het woord laten.

Heus, U zult van het reisje geen spijt hebben.
Het zal een avontuurlijke tocht worden, waarbij we een bezoek brengen aan de krijtzee, voorwereldlijke monsters zullen ontmoeten, het hele geschreven en ongeschreven geschiedenisboek van Nederland zullen doorbladeren, ons te goed zullen doen aan champignons, terwijl we misschien nog de kans hebben in een kraamkamer van vleermuizen terecht te komen!

Op de afbeelding zien we de eerste afgraving aan de Lage Kanaaldijk om plaats te maken voor de nieuwe cementfabriek.
Volgende keer: Hoofdstuk 1

Bron: IVIO/ A-O nummer 236/17 december 1948
Foto: Archief ENCI