zondag 27 juni 2010

Uit de oude doos.



Hier een afbeelding van de beroemde Maastrichtse Mosasaurus, gemaakt aan het begin van de 20ste eeuw, door de Maastrichtse kunstenaar Jules Sondeijker. Het is natuurlijk een fantasieafbeelding want inmiddels weten we heel wat meer over deze vroegere zee bewoners, en vooral hoe ze eruit zagen. Sondeijker maakte van zijn Mosasaurus dan ook een soort van krokodilachtige sprookjesfiguur zoals men in de 18de eeuw, na de vondst ervan, het grote beest uitbeeldde. Toch zal het werk de bezoekers aan het begin van de vorige eeuw zeker hebben aangesproken. Het beeldhouwwerk is gelegen in het museum van het gangenstelsel “Zonneberg”, maar is al sinds jaren niet meer te bezoeken omdat het zich aan de rand van de ENCI-afgraving bevind.
De toegang van de museum gangen is voorzien van een muur, en de daarachter gelegen kunstuitingen zijn grotendeels verdwenen in de cementovens van de grote boosdoener ENCI. Een enkel kunstwerk werd gered van de ondergang: “Maastricht Vooruit” gemaakt door dezelfde kunstenaar werd verplaatst naar de gidsenroute van Zonneberg zie ook Maastricht Vooruit
De in 1955 opgerichte Sint Pieterse carnavalsvereniging
“De Mosasaurussen” keken waarschijnlijk met een schuin oog naar het beeldhouwwerk toen ze een afbeelding zochten voor hun “drapeau” (vaandel).
Meer over de beroemde Mosasaurus vind je verderop in dit blog onder de naam Mosasaurus

zondag 20 juni 2010

Nederland - België




Op de eerste foto de aanduiding van de landsgrens: Nederland – België.
Het opschrift bevindt zich bij de “grensmuren” van de groeve Caestert
Bovengronds zijn de landsgrenzen aangeduid met grenspalen, maar ondergronds loopt men zonder er erg in te hebben van het ene naar het andere land.
In de groeve Caestert, waar deze opname gemaakt is, kruisen zelfs 3 grenslijnen elkaar:
De landsgrens Nederland België, en de provinciegrens Vlaanderen – Wallonië.
De muren die je ziet op de 2de foto zijn overigens geen echte grensmuren. Ondanks dat ze juist op de denkbeeldige grens liggen zijn ze, aan het einde van de veertiger jaren van de vorige eeuw (1949 om precies te zijn), aangelegd om instortingen te voorkomen.
Door de aanleg van een ENCI stortberg, later “D’n Observant” genoemd, kreeg het resterende gangenstelsel “Zuid” het zo zwaar te verduren dat de kolommen een voor een bezweken onder de immense druk van de stortberg. Om te voorkomen dat de instortingen zich zouden uitbreiden richting Caestert werd er besloten een aantal damwanden te plaatsen.
Op een plaats waar in die tijd Zuid met Caestert (middels drie gangen) verbonden waren heeft men toen met betonblokjes en een speciale soort specie deze licht gebogen wanden opgetrokken. De licht gebogen vorm dient om de drukgolf op te vangen die er kan ontstaan bij een instorting. Om die luchtdruk af te voeren is er ook nog een schacht naar de oppervlakte geboord. Deze schacht bevindt zich aan de rechterzijde van de grote muur op de foto. De derde muur (niet op de foto) bevindt zich nog een kolom naar rechts.
Bron: SOK mededelingen 40: Ton Breuls/Grenzeloos Caestert gebukt onder grenzen
Foto’s: Rob Heckers & Jacques Konings
Klik op de foto’s voor een vergroting.

maandag 14 juni 2010

Reclame


Verderop in dit blog staat onder de tekst “reclame in de Zonneberg” een artikel over onder andere deze afbeelding. Het is wel interessant om te zien hoe deze tekening er na een aantal decennia nu bijstaat, en je ziet hier het resultaat: het is een mooie tekening, op een nog mooiere foto, maar de staat van het werk is erbarmelijk. Helemaal volgeschreven en bekrast. Deze tekening verdient een beter lot, een restauratie zou een ode zijn aan zijn makers. Of moeten we het toch vergelijken met de huidige reclame: uit de tijd, dus weg ermee?
De (recente) foto is van mijn bergmaat Rob Heckers.
(klik op de foto voor een vergroting)

zondag 6 juni 2010

Anders


Op deze foto van collega bergloper Bert Beckers zie je een geheel ander type groeve. Het zijn de “werken van Mathuus”, en ze bevinden zich op de linker oever van het Albert kanaal (vanaf Kanne gezien).
Het is een relatief jonge groeve, die voor het grootste gedeelte mechanisch gedolven is met behulp van explosieven en elektrisch gereedschap. De winning was dan ook niet gericht op blokken om te bouwen, maar losse mergel ten behoeve van de glasindustrie.
Vooral direct na de 2de wereldoorlog was er een enorme vraag naar bouw en afwerk materialen zoals b.v. glas.
In dit soort groeven mis je natuurlijk de “spanning” van eeuwen geschiedenis, maar het zijn evengoed ondergrondse gangenstelsels met hun eigen interessante verhalen, en een schitterend decor voor kunstzinnige foto’s.
De groenige kleuring op de wanden wordt veroorzaakt door algenaanslag, omdat dit deel van de groeve in contact staat met de buitenlucht en door de hoge relatieve vochtigheid van de kalksteen ontstaat er al snel een algenaanslag.
Klik op de foto voor een vergroting.