zondag 28 november 2010

Een mooi verhaal


Bij een recente tocht kwam ik op een (tegenwoordig) moeilijk bereikbare plek het bovenstaande opschrift tegen. Gewoon een aantal namen onder elkaar met een datum erbij. Bij nadere beschouwing zag ik er de naam J.Caris bijstaan en dacht gelijk: een simpel opschrift, maar daar zit gegarandeerd een verhaal aan. Jo Caris, een bekende Maastrichtse dialectschrijver, mag ik tot een goede kennis rekenen. Een aimabele man die altijd tijd heeft voor een goed gesprek of een mooi verhaal.
Bij de navraag of J.Caris ook de Jo Caris is die ik ken kreeg ik het volgende antwoord:

Hallo Jacques.
’t Kin neet misse. Dinkelik zien de letters mèt roed “kriet” gesjreve. Narinx hètde mèt z’ne väörnaom Jerôme. Binne ’t gezin hètde heer Beu, ’n verbastering vaan Breur. Heer waos d’n einsigste jóng tösse e stök of zes meidskes. Ziene pa waos kunssjèlder en is d’n oorlog gearresteerd en noets mie trökgekoume. Tristig daobijj is tot ze de verkierde Narinx höbbe opgepak. Ze móste ‘ne naomgenoot höbbe. Jerôme is e jaor of tien geleije gestorreve.
Rutten hètde mèt z’ne väörnaom Guus. Heer is gestorreve wie ‘r begin daartig waos.
Iech waos in 1943 zèstien, Guus zevetien en Jerôme twintig. Veer waore alle dreij Gidse bijj ’t evacuatie gebäöre vaan de berreg. De leiding destieds had Fernand Tripels.
Dao mote ouch nog roej pijle zien mèt daobijj de lètters NCV, Narinx, Caris, Vankan. Vankan hètde vaan väöre Jo en waos vaan miene leeftied. Waos, want dee is ouch al jaoregeleije gestorreve. Ouch heer waos berggids bij d’n evacuatiedeens. Jo wèrrekde es teikeneer bijj de Gemeinte. Jo ziene pa is ónderwijzer gewees op de jongessjaol vaan Sint-Pieter, Blokhoof vaan Sint-Pieter, had ’n belangrieke funktie bijj de Luchtbesjerming vaan de stad en is jaorelaank veurzitter gewees vaan De Greune. E soort Sosjeteit.
Nog mie? Es 'ch de antwoorde weit zal 'ch ze d'ch geve.
Jerôme, Jo en iech woende op de Ceulestraot, Guus op d’n Observanteweeg.

Ik hoop, voor de niet Maastrichtenaren onder de lezers, dat dit antwoord leesbaar is, wat dit is zo typisch Jo Caris dat het zonde zou zijn om het om te zetten in het Nederlands. Voor mij is dit antwoord het zoveelste bewijs hoe mooi de Sint Pietersberg is voor onze cultuur en geschiedenis.
Het opschrift bevind zich in het nog resterende gedeelte van het zuidelijk gangenstelsel wat gelegen was tussen de stelsels Zonneberg en Caestert.
Het zuidelijk gangenstelsel is praktisch helemaal afgegraven door de ENCI, en een deel is ingestort door de druk van de stortberg Observant.
De verbinding met Caestert is afgesloten door de “grensmuren”

zondag 21 november 2010

Donker


Mooi sfeerbeeld van hoe de “berg” werkelijk is: erg donker!
Het is moeilijk voor te stellen dat gedurende honderden jaren mensen, bij het licht van niet meer dan een olielampje, deze geweldige gangen meter voor meter hebben uitgekapt en gezaagd, en dat alles in een relatief vochtige, en akelig stille omgeving.
Op deze foto die gemaakt is achter de grensmuren in de groeve Caestert
krijg je een goede indruk hoe sinister zo’n groeve kan zijn. De hoeveelheid licht die de Petromaxlamp geeft is aanzienlijk, echter door de grote afmetingen van de groeve ziet het er toch nog donker uit. Net genoeg licht voor deze mooie opname. In het midden zien we een schacht die gemaakt is om, bij een eventuele instorting, de drukgolf af te voeren.
Aan de rechterzijde (door het donker niet te zien) bevindt zich een van de drie speciaal aangelegde keermuren, ook wel de grensmuren genoemd.
Het verhaal hierover vindt je onder Nederland - België
Klik op de foto ( gemaakt door Rob Heckers) voor een vergroting.

zondag 14 november 2010

Onverklaarbaar


Gewoon onverklaarbaar is deze tekening in de Lacroixberg (Z.Z.Bolder)
Ongedateerd, simpel getekend en ogenschijnlijk zomaar wat lijnen lukraak zonder volgorde. Als je wat langer ernaar kijkt kun je er met wat fantasie wel iets van maken of in ieder geval wel uithalen: links beneden kan een berg zijn met bomen langs de rand en een groeve-ingang (?) in rood.
In het midden iemand met een vlag of vaandel, maar de cirkeltjes met
“Λ ll” zijn weer complete raadsels. Kortom: Je kunt er lang naar kijken maar je snapt er niets van. (ik spreek nu even voor mijn eigen).
Misschien is het ook helemaal niks en heeft de maker wat achteloos staan te krassen met zijn stukje houtskool en rode krijtje dat, en dat zien we wel, door dezelfde persoon gebruikt is!
Heeft de lezer/volger en/of kijker van dit Blog een suggestie of ziet hij of zij wat het voorstelt dan verneem ik dat heel graag! Het zal een verrijking zijn van mijn kennis over de “Berg”!