Champignonteelt: het “2de leven” van de mergelgroeven… . .
De Romeinen hadden de champignon al op de menukaart staan. Maar het duurde nog tot 1707 voordat de eerste eetbare champignons geteeld werden volgens het huidige principe. Vele jaren later ontdekten kwekers dat het stabiele klimaat van verlaten onderaardse groeven gunstig was voor de champignonteelt. In navolging hiervan vestigen zich rond 1900 de eerste kwekers in de Sint Pietersberg. Afgezien van toeristische exploitatie, gebeurde niks met de gangen van de Sint Pietersberg en kregen ze een nieuwe nuttige functie.
Decennia lang verschafte de Sint Pietersberg onderdak aan tientallen kwekerijen. Praktisch alle gangen in de verschillende stelsels dienden als kweekruimte.
In 1950 veranderde het kweekproces gesteund door gedegen onderzoek. Bovengrondse kwekerijen, met een hoger rendement, verrezen op andere plekken in Limburg. Dit bracht een ommezwaai tot stand. Eén voor één verdwenen de ondergrondse kwekerijen.
De laatste overgebleven onderaardse kwekerij bevindt zich in het noordelijk gangenstelsel van de Sint Pietersberg. Cultuur-historisch hebben de kwekers wel behoorlijk wat schade aangericht in de groeves: vloeren werden vol beton gestort en vele wanden, met vaak tekeningen en opschriften, werden gewoon schoongeveegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten